ក្រុងទ្រីប៉ូលី: សមុទ្រខ្សាច់យូបារី គឺជាវាលលំហពណ៌លឿងល្អូកដ៏ធំល្វឹងល្វើយនៅតំបន់ហ្វេកហ្សានភាគខាង ត្បូងលីប៊ី។ ប៉ុន្ដែ ២០ ម៉ឺនឆ្នាំមុន ទីនេះជាតំបន់សើម មានជីវជាតិរុក្ខជាតិតូចធំ និងទន្លេច្រើន។
ទន្លេទាំងនោះជាប្រភពទឹកដ៏ច្រើនសន្ធឹកសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់បឹងធំ មួយ ទំហំប៉ុនសាធារណរដ្ឋឆែក ក្នុងតំបន់ហ្វេកហ្សាន ឈ្មោះថា ម៉េហ្គាហ្វេកហ្សាន។ អំឡុងរដូវភ្លៀង បឹងនេះពង្រីកមាឌរហូតដល់ ១២ ម៉ឺនគីឡូម៉ែត្រការ៉េ។
សីតុណ្ហភាពបានចាប់ផ្ដើមប្រែប្រួលពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ បានបង្កឲ្យតំបន់សម្បូរព្រៃឈើនេះ ជាផ្នែកមួយនៃតំបន់សាហារ៉ា កាន់តែស្ងួតហួតហែង ហើយចន្លោះពី ៣ ពាន់ ទៅ ៥ ពាន់ឆ្នាំមុន បឹងដ៏សម្បើមនេះក្លាយទៅជាទំនាបបែកក្រហែង។
ស្លាកស្នាមបឹងត្រូវបានមើលឃើញរហូតដល់សព្វថ្ងៃ ដែលសល់សណ្ឋានបឹងតូចៗរប៉ាត់រប៉ាយនៅសមុទ្រខ្សាច់ ដូចជាស្នាមទឹកប្រេះក្នុងវាលខ្សាច់។
បច្ចុប្បន្ន មានបឹងប្រមាណ ២០ កន្លែងស្ថិតនៅលើសមុទ្រខ្សាច់ យូបារី រំលេចជាទិដ្ឋភាពអូអាស៊ីល (កន្លែងមានរុក្ខជាតិ និងទឹកលើសមុទ្រខ្សាច់) រាងដូចធាងដូង ដែលមើលទៅមិនសមនឹងបរិស្ថានវាលខ្សាច់ដ៏ក្ដៅចែសនោះទេ។
ក្នុងចំណោមទស្សនីយភាពដ៏ស្រស់ត្រកាលបំផុត បឹងហ្គាប៊ើរ៉ោន និង អ៊ឺម អាល់ម៉ា (មាតាទឹក) ជាបាតុភូតធម្មជាតិដ៏អស្ចារ្យ។ នៅក្បែរភូមិរហោស្ថាន បឹងហ្គាប៊ើរ៉ោន ជាតំបន់ទេសចរណ៍ដ៏ទាក់ទាញបំផុតមួយ។ មានជំរំស្នាក់នៅ កន្លែងសំដិលថ្ងៃ ខ្ទមស្នាក់ និងហាងលក់វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍។
បឹងស្អាត ២ ទៀត អ៊ឺម អាល់ហ៊ីសាន (មាតាសេះ) នៅភាគខាងជិតបឹងហ្គាប៊ើរ៉ោន ហើយបឹងមួយទៀតនៅតាហោណា ចម្ងាយប្រមាណ ១១ គីឡូម៉ែត្រពី អ៊ឺម អាល់ហ៊ីសាន។ ប៉ុន្ដែពួកគេមិនជាទីចំណាប់អារម្មណ៍របស់ភ្ញៀវទេសចរឡើយ។
ទឹកបឹងយូបារី មានរសជាតិប្រៃខ្លាំងណាស់ ដោយសារវារងនូវកម្ដៅខ្លាំងជានិច្ច និងគ្មានទឹកទន្លេហូរផ្លាស់ប្ដូរទេ។ វាមានរសជាតិប្រៃជាងទឹកសមុទ្រ ៥ ដង។ ថ្វីដ្បិតប្រជុំបឹងយូបារីមានជម្រៅពី ៧ ទៅ ៣២ ម៉ែត្រ ពួកវានៅតែប្រឈមហានិភ័យរីងហួតដដែល៕ HR
