អ្នកខ្លះ និយាយរឿងកំប្លែងអំពីរឿងទាំងនេះ ដើម្បីឱ្យផ្លែចេកទៅជាំសម្បកនោះ គឺរក្សាវាទុកក្នុងទូរទឹកកកមួយយប់ ហើយព្រឹកឡើង នឹងឃើញសម្បករបស់វា ទៅជាជាំំជាមិនខាន។ តាមពិត ផ្លែចេកដែលទុំតាមបែបធម្មជាតិ គឺក្រោយពេលដែលពួកវា ត្រូវបានបេះចេញពីដើម។ ការប្រែពណ៌ពីបៃតងទៅលឿង និងចេញជាស្នាមជាំៗលើសម្បក គឺជាដំណើរការ ទទួលបានជីវជាតិដ៏ល្អមួយ របស់ផ្លែចេក។
មនុស្សយើងច្រើនតែយល់ថា ស្នាមអ៊ុចៗ ឬជាំៗលើសម្បកចេក គឺជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថា ចេកនោះមិនល្អឡើយ។ តាមពិតស្នាមជាំ ឬអ៊ុចៗនោះ ផ្ទុកទៅដោយសារធាតុ TNF (Tumor Necrosis Factor) ដែលមានសមត្ថភាពប្រឆាំងនឹងកោសិកាខុសធម្មតា ព្រមទាំងជួយបង្កើន កម្រិតប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ដល់រាងកាយផងដែរ។ តាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវបែបវិទ្យាសាស្ត្រ របស់ជនជាតិជប៉ុន បានឱ្យដឹងថា កាលណាចេកជាំកាន់តែខ្លាំង កាន់តែមានជីវជាតិខ្ពស់។ ជាអកុសល្យ ការញ៉ាំផ្លែចេក ដែលមានសម្បកជាំ មិនត្រូវបានណែនាំ ឱ្យអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមទទួលទានឡើយ ហើយជីវជាតិតូចៗនោះ ក៏មិនមានច្រើន ដូចនៅពេលផ្លែចេកនោះ មានពណ៌លឿងល្អដែរ។
ជាទូទៅ ផ្លែចេកទាំងពណ៌លឿង និងបៃតង សុទ្ធតែមានវីតាមីន B6 C និងប៉ូតាស្យូម ជាតិសរសៃខ្ពស់ និងកាឡូរី ដ៏មានតម្លៃ។ ចេកទំហំធម្មតាមួយផ្លែ ផ្ទុកកាឡូរី ១០៥ កាឡូរី ហើយក៏ជាចំនួនមួយល្អសម្រាប់ប្រព័ន្ធរំលាយអាហារដែរ។ ចំពោះផ្លែចេក ដែលមានស្នាមជាំតិចតួច ពិតជាល្អណាស់ សម្រាប់សុខភាព និងមិនប៉ះពាល់អ្វីដល់រាងកាយឡើយ៕